Al bijna 5 jaar loop ik met erg veel plezier bij GAC. Als ik aan GAC denk, dan denk ik aan; sportief bezig zijn, buitenlucht, gezelligheid, sociale contacten maar ook zeker lieve trainers! Natuurlijk is een training soms zwaar, niet leuk, vermoeiend, nat en modderig. Maar altijd kom ik met een zeer voldaan gevoel thuis.
Afgelopen zaterdag was ook weer zo’n ochtend. Mijn wekker ging om 8 uur. Het was derde kerstdag, prachtig wit maar dus ook koud, nat en glibberig. Was die gladheid niet een reden om mij lekker in bed nog een keer om te draaien? Dit was wel erg verleidelijke na twee overheerlijke kerstdagen. “Nee, kom op, de trainer is er ook”, sprak ik mijzelf toe. En dus, op naar de club! Ria was zo lief om de training van Erwin over te nemen. Erwin was verhinderd. En dus gingen we met Ria op pad. Altijd weer die mooie weggetjes…..maar wat waren ze dit keer glibberig en nat, en wat waren mijn voeten koud.
En ja hoor, nog een rondje hier en nog een versnelling daar. Ria had er zin in. En opeens daar in de verte. Zag ik het nu goed of was het een Fata Morgana? Midden in de kuil, een tent, een vuurkorf, koffie, warme chocomelk, marshmallows, twee trainers, hun echtgenotes en drie lieve kinderen. Allemaal speciaal voor ons. Lieve trainers, wat is het toch super dat jullie zoveel voor ons over hebben. Ik was diep geroerd.
Dit keer kwam ik niet alleen zeer voldaan thuis maar ook nog met een heel warm hart. Dank jullie wel!
Hanna Rensch-Sas