Max van der Pas is overleden. Ik kende Max al zo'n 45 jaar maar heb mij toch moeten laten inpraten omdat ik persoonlijk niet zoveel van hem weet doordat onze activiteiten bij de club niet parallel liepen.
Max had twee grote hobbies. Onze club GAC en zijn volkstuin (moestuin) eerst aan de Vreelandseweg en later op een stukje grond van Henk Wallenburg.
Eerst zijn vrijwilligerswerk voor de club.
Jarenlang heeft hij een belangrijke rol gespeeld bij de clubhuiskantine. Wij draaiden op de horecapapieren van Max. Daarnaast zorgde hij elke maandag met hulp van Dick van Gessel voor de inkoop van alle producten bij de groothandel. . Niet alles want voor de gevulde koeken en de dennenkoeken had hij weer speciale adresjes. Samen met Wim Steins runde hij een aantal jaren de organisatie achter de bar tijdens de openingstijden op de dinsdag en de zaterdag. Hij was dan ook altijd als eerste aanwezig om het clubhuis voor de sporters te openen. Ook heeft hij vele dinsdagochtenden de bar gerund met Jaap Bitter.
Dan zijn hardloop activiteiten.
Driemaal in de week leidde hij zijn groep met Jan van der Kleij, Bep Dijkhuizen, Theo van der Berg, Joop Smit en vele anderen. Hij wist blind de weg in het bos te vinden. Hij kende vele mooie paadjes.
Vele lange afstanden werden afgelegd. De mannen waren aan elkaar gewaagd. Niet alleen wat het lopen betreft maar ook om elkaar en speciaal ook Max regelmatig te testen op zijn leiderschap.
Enige anekdotes die mij zijn ingefluisterd:
Max had nieuwe schoenen, kreeg pijn in de voeten en wilde terug. Nee hoor!. Trek je schoenen maar uit en ga maar op blote voeten verder.
Onderweg naar Amersfoort in de Soesterduinen zei Bep Dijkhuizen “Max we gaan verkeerd”. Doorlopen!! Dat hebben ze toch niet door. Het werd wel een hele omweg.
Jan van der Kleij zorgde bij de lange tochten voor het drankje en de snack onderweg en de snack. Onder andere op de weg naar Utrecht bij de Bilt stonden de bekertjes thee keurig uitgestald. Niets zeggen jongens.. We lopen gewoon door.
Op de Hengstenberg het vroegere homogebied wilde Jan zijn tas met drank verstoppen voor de terugweg. Ik durf niet te bukken was zijn opmerking. Waarom eigenlijk niet?
Bij de uitjes met GAC- vrienden mag de hilariteit bij de vrienden niet onvermeld blijven toen Max bij Cees van Proosdij thuis na een fikse borrel in de sloot terecht kwam en onder het kroos eruit kwam.
In Torn (Limburg) pakte hij op een terras een tafel op om hem aan te schuiven en bij het neerzetten bleek dat hij alleen het losse tafelblad in handen had.
De jaarlijkse bezoeken aan het Otztal in Oostenrijk mogen ook niet onvermeld blijven.
Max was altijd de gangmaker en had een leuke droge humor. Bij het ouder worden komen voor iedereen beperkingen in het hardlopen en Max werd een van de eerste leden van de Carolusgroep. Zo lang mogelijk bezocht hij de koffieseances op dinsdagochtend in het clubhuis. Ook toen zelfs het naar de GAC gaan moeilijk voor hem was werd hij nog wel eens opgehaald. Hij was altijd een graag geziene gast.
Dank aan Max voor zijn vriendschap en zijn verdiensten bij GAC.
Wij wensen Willy, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte
Ton Handstede
(Voorzitter 1977-1986)