Deel 1 (deel 2) (deel 3)
(Disclaimer: Twee dagen Topatletiek op het NK Junioren in Apeldoorn. Dit wordt een lang stukje.)
En ik dacht nog dat het een saai NK Junioren zou worden. Na 9 wedstrijden in de laatste 2 maanden weten we wel zo'n beetje wat GAC kan en waar we landelijk gezien staan. De een plust wat, de ander mint wat, maar dat geldt ook voor de atleten van de andere verenigingen, dus rule of thumb is: de einduitslag is ongeveer gelijk aan de plaatsingslijst. Even kort door de bocht.
Het beloofde een rustig weekendje te worden met hete koffie, knapperige broodjes en lekker achterover genieten van het talent van Nederland en de talenten van de GAC die daar gewoon tussen staan en horen.
Het werd echter een rollercoaster ride met het publiek op het puntje van het zitkuipje.
Oké, ik moet niet overdrijven. Er zijn nog steeds papa's en mama's die de tijd vinden om de krant tot de laatste letter uit te lezen, maar dat is nu eenmaal atletiek: explosieve sport met veel tijd ertussen.
Voor de insiders is het 2 dagen topatletiek met in elke hoek en op elk moment het blauwgeel van de GAC dat iets bijzonders doet. Natuurlijk, als je het de atleten vraagt vinden ze het zelf vaak niet echt bijzonder wat ze gepresteerd hebben -omdat het altijd beter kan, of moet, of omdat er altijd iemand anders is die het beter kan of doet- maar het ís natuurlijk wel behoorlijk bijzonder. Je staat, wat je er zelf ook van vindt, als top van Nederland tussen de top van Nederland en topper kan het voor ons, gewone stervelingen, niet worden. Als trainer heb ik weer regelmatig mijn kin van de grond moeten rapen. En zelfs 1 keer mijn hart. En laten we daar maar mee beginnen.
De apotheose
Het is kwart over 5 's middags, aan het einde van de laatste dag, en we maken ons op voor het allerlaatste onderdeel: de 60 m hordefinale. Voor de GAC staat alleen Kato Leusink in die finale; bij de meisjes B. De series waren om kwart over vier en de finale staat zo'n 2 uur later gepland. Twee uur is nodig om goed te herstellen van de series, maar twee uur is ook verschrikkelijk lang als je staat te popelen om samen met 7 andere atletiekkunstenaars de toplaag van de baan te raggen in wat misschien wel het meest indrukwekkende onderdeel is van de indoor baanatletiek. Het staat niet voor niets als uitsmijter op de agenda.
De warming-up-zaal ligt er wat verlaten bij. Er lopen wat mila-atleten, in concentratie voor de 3000 die zo boven van start gaat, en er lopen wat verdwaalde hordeloopsters en -lopers die veel te vroeg al aan de voorbereiding willen beginnen omdat ze de spanning boven, zogenaamd relaxend met een sapje, niet uithouden. Nog een heel uur en warm zijn we al.
Om de tijd te doden gaat Kato langs de masseuse. Niet omdat het nodig is, maar gewoon even lekker de zuurtjes van de series eruit kneden en proberen volledig te ontspannen. Ze moet nog even op haar beurt wachten en we spreken af dat we om tien over half wat gaan doen.
Als trainer heb ik twee taakjes: ik moet zorgen dat Kato door spanning en ongeduld niet te veel doet in de warming up en ik moet zorgen dat de tijd snel en soepel verstrijkt tot het tijd is om naar de callroom te gaan. Beetje wat doen, weer gaan zitten, beetje ouwenelen, weer wat doen, weer gaan zitten… Best lastig om kalm over te komen als je zelf ook behoorlijk hyped up bent.
Voor 6 van de 8 meisjes zal de strijd straks gaan om het brons. Het goud zal voor Zoë zijn. Zoë loopt het hele seizoen al zo rond de 8,32/8,35, wat de 3e tijd ooit is, en zo ook in de series, 8,35. Het zilver wordt voor Kato. In de series die middag had ze een fenomenale 8,56 -met ruimte voor verbetering- gelopen en ruim voor op nummer 3. Een verbetering van haar pr van twee weken terug met 2 tienden en de 11e tijd ooit door een B meisje in Nederland gelopen. En als er een camera met life feed in de warming-up-ruimte had gehangen, had iedereen boven de 2x 3 hordenpassages op topsnelheid van Kato kunnen zien en mijn claim bevestigd. De andere meisjes zagen het ook -zo mooi en vooral zooo hard- en zonder woorden werd het besloten: de strijd zal om brons gaan.
Acht supergeconcentreerde hordeloopsters komen het wedstrijdterrein op, keurig in single file achter de bobo aan. De startblokken worden gezet en er worden wat proefstartjes gedaan. Niet omdat het moet, alle acht zijn ze er meer dan klaar voor -hè, hè, eindelijk dan- maar het hoort bij het ritueel. Even bam, 1 of 2 horden, terug slenteren, kleding goed, de benen schudden, niet naar de fans kijken, plaats nemen. Koel als kikkers. Van buiten dan toch in ieder geval.
Op uw plaatsen. Klaar. Sta… En Kadidja houdt het niet. De spanning is te groot en ze ligt eruit. Een schok gaat door de wedstrijdhal, maar veel meer nog door de overgebleven 7 dames. Kouwe thee -of elke andere krachtterm die hier van toepassing is- dit is niet goed. Was de spanning net nog nét onder controle te houden, nu schiet-ie door het dak. "Herstellen, Kato, diep ademhalen, hoofd leeg en rustig terug in je blok.
De tweede start, alle dames hard weg. De eerste horde, de tweede horde, de derde horde… Het is beslist: het wordt Zoë 1, Kato 2 en Nienke 3.
De vierde horde. De rechterknie van het bijtrekbeen schampt de horde. Een kleine disbalans bij de landing van het aanvalsbeen en op deze snelheid: Crash.
Kato schuift en rolt 6 meter door en wordt tegengehouden door de 4e horde. Mijn hart staat stil en begint pas weer te kloppen als ik haar beneden in de catacomben woedend, razend, tierend, boos op zichzelf, op me af zie komen. Zoë 1, Nienke 2 en Yara 3.
Als ik Kato later die avond thuis afzet zegt ze: "Als ik morgen een beetje kan lopen, kom ik trainen."
Stéphane
Op het filmpje (met grote dank aan Niels) de 8,56 van Kato in de series. KFC-er kan haast niet.
Postscriptum
Het allermooiste moment van dit weekend was misschien wel tien minuten voor de dames naar de callroom moesten voor de finale. Vijf van de acht finalisten lagen gezellig met elkaar te relaxen en te keuvelen over ditjes en datjes, in afwachting van hun grote moment. Hoe groot de spanning ook is, hoe dog-eat-dog een finale kan zijn, de sport blijft verbroederen en verzusteren.
(Deel 2 NK Junioren volgt spoedig)