Ik moet nu diep door het stof……
Voordat dit blog echt begint: mijn welgemeende excuses aan Jannie van Eyck-Vos en aan Christine Toonstra. Als je verder gaat lees je waarom.
Voor het nieuwste GAC-Magazine schreef ik een stuk over Sylvia Barlag. Met in de eerste allinea de tekst "In de 87-jarige geschiedenis van onze club kennen we vier deelnemers aan de Olympische Spelen: Trudy Ruth, Dini Hobers, Sander Berk en Sylvia Barlag." Die zin deugt niet, want ik moet nu bekennen dat ik er 50% naast zat. GAC kent meer Olympische deelnemers: naast de vier genoemden ook Jannie en Christine.
Ik heb een doodzonde begaan: niet checken van iets waarvan ik dacht dat waar was.
Een paar jaar geleden sprak ik met Piet de Gruyl, onze grote club-historicus. Hij vertelde me dat er vier GAC-ers de Olympische Spelen hadden gehaald. Dat was in 2008, vlak voordat Sander Berk naar Peking ging. Nu ik een interview maakte met Sylvia Barlag, dacht ik dat ik kon rekenen. Sander was de laatste en Sylvia was er ook eentje en ik kende uit mijn hoofd ook Trudy en Diny. Dat moesten de vier zijn.
Maar Piet de Gruyl had het natuurlijk gehad over de vier clubleden die naar de Spelen waren gegaan toen ze GAC-lid waren. Sylvia en Christien werden pas lid toen ze hun atletische hoogtepunt achter de rug hadden. We hebben dus geen vier maar zes GAC-ers in onze gelederen. En Jannie van Eyck-Vos was volbloed GAC-er toen zij in 1964 naar Tokio ging om op de 800 meter in 2.05.7 een PR te lopen. Dat is vijftig jaar later nog steeds een clubrecord!
Hoe kan ik het goed maken? Door nu diep door het stof te gaan, om te beginnen. Dineke Kok en Fieke de Koning wezen me op mijn fout, dank daarvoor. Dat we 50% meer Olympiagangers hebben dan ik dacht is natuurlijk wel iets om vrolijk van te worden! Ik ga op zoek naar Jannie van Eyck-Vos om voor een volgend Magazine of voor een volgend blog over haar te schrijven. Weet iemand waar ik Jannie kan vinden?
Joost Huijsing – blozend van schaamte.
(Foto: Joost Evers/Anefo via Wikipedia)