Afgelopen zaterdag was de C-interland tegen het Duiste Westfalen. De C-interland is een eerste kennismaking voor junioren met een internationaal evenement. Dit keer gehouden in Amsterdam op de baan van AAC.
Otte Wienese kwam uit op het onderdeel speerwerpen. Ze moest lang wachten voor het onderdeel begon en de wind was erg wisselvallig. Dat maakte het een lastige wedstrijd voor haar, maar ze wierp toch een goede 36.38m.
Siem ter Braake mocht polsstokhoogspringen. En omdat de polsstokmat doorweekt was van alle plensbuien werd besloten voor dit onderdeel uit te wijken naar de naast gelegen indoorhal. Siem zat lekker in de wedstrijd en evenaarde zijn pr van 3.80m. Dit leverde hem een 3e plek op én een nieuw clubrecord indoor. Wie had gedacht dat een indoor clubrecord mogelijk was in het outdoorseizoen!
Dit was echter niet hun enige avontuur van de dag. Na afloop volgde nog een hele trip met een polsstok en het openbaar vervoer. Nieuwsgierig? Lees dan onderstaand verslag van hun reis terug naar huis.
Lekker met je polsstok door Amsterdam Wandelen. Na een geslaagde dag op de interland kregen we het leuke nieuws van onze trainer dat er een stok in Amsterdam was blijven liggen. Nu was aan ons de taak deze bij terug te krijgen bij GAC. Met als enig vervoermiddel: Het OV.
Vrolijk gingen we wandelend met de vierenhalve meter lange polsstok in de hand op weg richting de dichtstbijzijnde bushalte. Hier aangekomen leek het bijna onmogelijk de stok de bus in te manoeuvreren. De buschauffeur had er aanvankelijk niet zo’n trek in maar na een lieve glimlach van Otte deed hij toch wel even de dubbele deuren open om de polsstok naar binnen te laten.
Het uitstappen was ook makkelijker gezegd dan gedaan. Toen dat eindelijk voor elkaar was stonden we op het tramstation waarvan de tram ons naar een trein zou moeten leiden. Alweer had de chauffeur er niet zo’n zin in zo’n enorm geval naar binnen te laten. De tram reed al weg voordat we het überhaupt konden uitleggen.
Omdat we geen zin hadden om te wachten op de volgende tram, besloten we maar de laatste 2,5km te voet af te leggen. 20 minuten later kwamen we aan station Amsterdam Lelylaan. Na wat gerommel om door de poortjes heen te komen betraden we het perron. We stonden op het punt elkaar een high five te geven toen we de borden lazen. De treinen reden niet…
We wilden onze trainer al gaan bellen met het verzoek ons op te komen halen, maar een lege telefoon gooide roet in het eten. Maar we vonden het toch ook wel een leuke uitdaging om deze challenge ietwat verplicht aan te gaan. De tram was onze enige optie om bij een ander treinstation te komen. Onze eerste poging in te stappen was tevergeefs. Alweer had de chauffeur er geen zin in. In de tweede tram daarentegen werden wij en onze stok wel binnengelaten. De stok trok wel wat aandacht van andere reizigers. We kregen vooral rare blikken maar we hebben ook wat leuke gesprekken gehad met geïnteresseerden.
Dit was allemaal een stuk moeizamer gegaan dan we hadden voorzien. Maar we waren na anderhalf uur van bloed, zweet en tranen aangekomen op Amsterdam Centraal. Wandelend met onze polsstok door de massa mensen in de stationshal gingen we op zoek naar een trein richting Hilversum. We hadden nu een kwartier waar we even konden uitrusten maar ook moesten bedenken hoe we in hemelsnaam de stok de trein in zouden moeten krijgen. Maar toen de trein aankwam leek het voor het eerst deze avond mee te zitten, de stok ging zonder echte problemen de trein in. En een klein half uur later kwamen we eindelijk bij onze eindbestemming aan: Station Hilversum.
Maar zo makkelijker kwamen we er niet vanaf, de stok moest naar GAC niet naar Hilversum Centraal. Dus we gingen weer aan de wandel. We waren in ieder geval blij dat het gezeur met het OV klaar was. Toen we aankwamen bij GAC leken onze prestaties op de C-interland niets bij wat we zojuist klaargespeeld hadden. En zowel blij als opgelucht pakten we onze fiets en reden we weg.