Het was een tijdje stil rond Paul Groen, onze clubrecordhouder op de tienkamp.
Maar afgelopen zondag, bij de senioren competitie, denderde hij weer op de 100 meter voorbij.
Met een brede grijns kwam hij over de finish. Hij had nog nooit zo snel deze afstand afgelegd. Maar dat was het niet alleen. Er schuilde veel meer achter die glimlach.
Hoe lang geleden heb je voor het laatst een 100 meter gelopen?
Op de dag dat ik hem ging lopen was het 10 maanden, vijf dagen, 3 uur en zes minuten geleden, ongeveer.
Waar had je precies last van dat je zo lang niet hebt kunnen sprinten?
Vorig jaar mei ben ik van de polsstok mat afgestapt en daar stapte ik precies op het enige randje rond die hele mat. Zo door mijn enkel. Aanvankelijk leek het mee te vallen, maar na een paar maanden had ik na een tienkamp in België alweer/nog steeds last van mijn voet.
Daarna naar het ziekenhuis gegaan waarna ik geopereerd moest worden. Na zes weken hel (lees gips) mocht ik weer wandelen. Van harte gingen de eerste stappen niet. Na 10 stappen moest ik even gaan liggen want ik viel bijna flauw. Het zou de spanning zijn geweest.
Omschrijf in drie woorden je gevoel op het moment dat je de finishlijn over kwam.
Dat was EPISCH!
Je liep zondag je snelste tijd ooit. Hoe kan dat, direct in je eerste wedstrijd?
Trainen trainen trainen, 8 keer per week, en briljante begeleiding van Niels en Janet! Zij hebben een programma op poten gezet, dat ervoor moest zorgen dat ik mijn potentieel kan verhogen. En dat is gelukt.
Het programma stond toen nog in de kinderschoenen. Nu is het programma verder verbeterd en zal zeker nog meer mooie prestaties opleveren.
Wat is het plan voor de rest van het seizoen?
Het plezier is weer helemaal terug. Eerst moet de pijn echt uit mijn voet zijn, want dat is nog steeds niet helemaal over.
Nu ga ik wedstrijden doen om persoonlijk records te verbreken en aan het einde van het seizoen een tienkamp waar alles nog eens dunnetjes overgedaan mag worden, achter elkaar, in twee dagen. Whiiii 🙂 🙂 🙂 :-)!!!!!!