Van 26 oktober tot 6 november vond in Perth het WK Masters plaats. Drie GAC atleten waagden zich aan de lange reis naar Australië, Michiel Stiemer, Ingrid van Dijk en Brigitte van de Kamp.
Het tijdsverschil en de harde wind maakten de 5000 meter en 1500 meter van Michiel (M45) erg zwaar. De 5000 viel wat tegen mede door de harde wind, een wat te harde start en nog wat vermoeidheid van de reis in het lijf, maar zijn hoofdnummer was de 1500 meter dus daar lagen weer nieuwe kansen op een mooie prestatie.
En die kans heeft hij gepakt. Na zich door de kwalificatie heen gewerkt te hebben stond hij met 14 andere mannen aan de start van de finale.
Onder extreem warme omstandigheden van circa 36 graden (!) finiste hij op een knappe 8e plaats (eindtijd 4.27.84).
Ingrid (V50) pakte bij het gewichtwerpen het brons. Daarnaast nam ze ook nog deel aan het discuswerpen (5e plaats) en de werpvijfkamp (6e plaats). Hoe ze de onderdelen precies door kwam weten we op dit moment niet, want ze besloot van het WK een mooie lange reis te maken en is nog onderweg.
Brigitte (V55) sleepte aan het begin van het WK meteen al de wereldtitel binnen bij het onderdeel polsstokhoogspringen waarvan we op 26 oktober een verslag op deze site hebben geplaatst.
Een paar dagen later mocht ze aan de bak bij de meerkamp. Lees hieronder haar verslag van die wedstrijd.
Meerkamp Dag 1
Na het feestje vanwege mijn mooie polshoog wedstrijd moest vandaag de knop weer op serieus. De eerste dag van de zevenkamp begon vanochtend in de stralende zon met een heerlijke bries mee.
We waren met 9 dames 55+ en het was een gezellige en oh zo nerveuze bende. Die 80 horden is niet voor iedereen een makkie. Mijn start was matig maar daarna kon ik lekker doorlopen. In de vierde tijd kwam ik over de finish.
Iedereen opgelucht dat dit nummer achter de rug was. Na een half uur mochten we beginnen aan het hoogspringen. Ik haalde 1.30 en dat was prima. Ik stond op dat moment op een vierde plaats in de ranking. Daarna kogelstoten, daar had ik echt veel zin in. Hier hebben Kees, Jan en ik veel op getraind, veel opgestoken van die oude rotten en dat moest er nu maar eens uitkomen. Nou dat lukte, mooie serie van: 9.11, 9.50 en toen 9.75: wouw!!!! Dat leverde mooie punten op dus na drie onderdelen stond ik ineens zomaar tweede. Marie Kay, de Australische valt onder de buitencategorie: ze is zo sterk, daar kunnen de andere meiden alleen maar met bewondering naar kijken! Ja en dan mogen we nog een 200 meter lopen. Leuk met alle 9 tegelijk: ze hebben hier 9 banen rond!!! Ik kwam keurig als derde over de finish met een behoorlijk
gat naar Marie Kay en de Japanse Machiko. In de tussenstand sta ik samen met Machiko op een tweede plaats. Ik ben zeer tevreden.
Ps. Ik ben nog even op de foto gegaan met Paul Burgess, hij had me maandag al wat aanwijzingen gegeven bij de polsstoktraining en nu liep hij weer op de baan. Hij heeft 6 meter polshoog gesprongen in 2005!!!!
Meerkamp Dag 2
Met wat extra spanning naar de baan vandaag, ik sta gedeeld tweede en denk dat de Japanse te sterk voor me is maar een derde plek moet haalbaar zijn…toch? Chris (re. Brigitte haar man) zit weer op de tribune om alles te filmen en eindeloos te wachten! Ook topsport!!
Ik ben een beetje stijf van gisteren in de hamstrings maar verder voelt het prima. Warming up, callroom en verspringen. Nou dat valt tegen. Ik moet een beetje op gang komen. De laatste poging is eindelijk fel en goed maar net een teentje ongeldig, dus ik blijf steken op 3.83 m.
Geen goed begin. Dan maar hopen op een goede speerworp. Kees probeert die speertechniek maar in mijn botte hersenen te krijgen maar ik krijg het niet voor elkaar. Na 2 worpen in de 14 meter gaat de laatste gelukkig naar 16.25 m. Niet goed maar schade beperkt.
Ik blijk nog steeds derde te staan met de 800 nog te lopen. En gek genoeg ben ik niet eens erg nerveus. Laat maar komen. Ik mag de Engelse en de tweede Australische niet van me weg laten lopen en dan zit ik op rozen, uhhh op brons.
We gaan rustig van start en na 100 meter duik ik achter de Engelse: handig want er staat een beste wind tegen op dat stuk. En dan is het volhouden en dat gaat makkelijk. De Japanse is er vandoor en al ver weg. Met een groepje van 4 ploegen we door. Op 200 meter voor de finish maak ik een versnelling naar de kop van het groepje en kan de laatste 150 meter nog flink doorlopen. Als tweede kom ik over de finish, genoeg voor brons!! Geen snelle race maar tactisch ok!
Brons 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Wat een feestje is dit!!! De eerste meerkampmedaille en ik ben er trots op. Op het podium met Australië en Japan: genieten!
In de avond gaan we met Michiel Stiemer en zijn vrouw uit eten. Michiel heeft de 5 km gelopen en zichzelf in de eerste paar kilometers opgeblazen vanwege de sterke wind dus is niet blij. Maar het is wel heel erg gezellig en die borrel voelt erg verdiend!
Brigitte