Het NK 10 kilometer in Schoorl. De eerste grote wegwedstrijd van het jaar. Ondanks de populariteit zijn de meningen over het parcours verdeeld voor wat betreft of het nu een snel parcours is of niet.
Sommige lopers zeggen dat het ze niet ligt en zeggen dat het zwaar is omdat het niet vlak is. Daar zit hem volgens mij de crux. Geloven in eigen kunnen.
Is daarin ruimte voor onzekerheid? En is onzekerheid schadelijk voor de prestatie? In de documentaire over Siffan Hassan een paar weken geleden zei Siffan voor de start van de Warandeloop tegen haar trainer: “Maar ik ben niet in vorm?! Ik ga niet winnen.” Dit nadat haar trainer haar meldde dat er een Keniaanse mee liep en dat ze aan de bak zou moeten. Ze won de race met meer dan een straatlengte voorsprong….
Van recreant tot topatleet. Iedereen lijkt te worstelen met onzekerheid en de (wed)strijd tegen zichzelf. Mijn stelling is dat dat ok is, als je accepteert dat het er is. Een stukje onzekerheid geeft spanning en spanning heb je nodig om goed te kunnen presteren. Mits het goed in balans is met je zelfvertrouwen.
Het is mooi, en ook grappig, om te zien hoe er binnen onze groep wordt omgegaan met de voorbereiding naar een zogenoemd piekmoment. Negen (totaal) verschillende persoonlijkheden. Ieder op zoek naar houvast en bevestiging van eigen kunnen. Alle mogelijke externe factoren worden aangegrepen in de zoektocht naar bevestiging. Hoogtestage, voeding, extra fysieke oefeningen. En in de training elkaar als referentie gebruiken. Hoe lig ik ten opzichte van mijn ploeggenoten. Wie heeft er in het laatste stukje van de training nog het meeste over. Externe factoren. Maar hoe zit het met de interne factoren?
Als trainer heb je het wat dat betreft ook niet altijd makkelijk. Naast het maken van de schema’s moet onze trainer (Siebe Turksma) af en toe lullen als brugman om door te dringen tot onze hardnekkige breinen. Hij is af en toe vast moe van alle gesprekken die hij met een ieder van ons heeft. Een week of twee geleden had ik hem nog aan de telefoon. Ik zei: Siebe, ik weet het niet. Ben ik sterker dan vorig jaar? Doe ik wel het juiste? En hij antwoordde: Mirjam, iedere keer voor een grote wedstrijd hebben we dit zelfde gesprek. De trainingen zijn intensiever dan ooit, het volume is meer dan ooit. Het zelfvertrouwen kan ik je niet geven.
Tja, hij heeft (weer) gelijk. Vijf van de zes keer dat ik in Schoorl liep, liep ik er een PR. Deze maand (januari) verbrak ik mijn volumerecord voor die maand. De trainingen zijn af en toe flink pittig, maar ik kan ze aan. Als ik aan het eind van een zware trainingsweek mijn 10km doel tempo in de 22e kilometer van de training nog haal dan moet ik toch wel 10km in dat tempo kunnen lopen lijkt me.
De trainingsarbeid is gedaan. Twee weken voor de wedstrijd is het een kwestie van onderhouden en ontspannen. Volume wat terugbrengen, intensiteit houden. Scherp blijven. We zijn er klaar voor! Echt. Iedereen is sterker dan ooit. Nog twee weken tijd voor dat laatste stukje mentale training….
Mirjam Koersen