Ik ken een topatleet van GAC die onze clubkleding foeilelijk vindt. "Die combinatie van dat geel en blauw, daarin kan je gewoon niet snel lopen!"
Ooit, we liepen nog op een sintelbaan en de wedstrijdkleren werden door de clubmoeders zelf gebreid, toen waren de atleten apetrots op die kleuren. "Het blauw en geel gaat nooit verloren" zongen de atleten in koor, want ook het clublied was nog populair in die jaren. Maar een andere songtekst luidt niet voor niks "The Times They Are A-Changin". Usain Bolt is ook een heel ander type dan Fanny Blankers-Koen. De topatleten van nu zijn showbiz-iconen, met de felste en coolste outfits, niks clubkleuren. Bah blauw-geel. Verf je haar paars, lak je nagels in alle tinten van de regenboog en trek een pak aan dat licht geeft.
Wie in de Middeleeuwen (dus tot 1985) op een wedstrijd niet in clubtenu verscheen werd gediskwalificeerd. Maar weet iemand eigenlijk waar die kleuren vandaan komen? Van GAC weet ik het toevallig, ze zijn afgeleid van de kleuren van onze standplaats. Het wapen van Hilversum is een blauw schild met daarop vier gele boekweitkorrels, tenminste: dat denken de meesten. Maar in werkelijkheid -zoek het maar op in de analen van de heraldiek- is het blauw 'azuur' en het geel is goud! Onze kleding is goud-azuur…..
Als we Nike een volgende keer de opdracht geven om clubkleding te maken van fluorescerend blauw met lekker veel goud erop, dan komen alle atleten weer in GAC-shirts & shorts op de baan. Wedden?
Joost Huijsing