We gaan naar Zandvoort aan Zee……. en nemen vooral veel warme kleding mee! Hoe gek moet je zijn om al om 9.00 zondagochtend op het NS station in Hilversum te verzamelen om in het koudste weekend in maart sinds tientallen jaren te gaan hardlopen op een winderig circuit? Nou, dat waren er toch zeker zo’n 30 die opgewekt op de trein stapten, weer of geen weer. Ondergetekende kon nog net de trein in struikelen want ik had mijn telefoon thuis laten liggen die ik nog wilde ophalen. En daar kan je anno 2013 toch echt niet meer zonder.
In de trein zat de stemming er goed in. Het bleek dat er veel fans van Kees van Kooten aanwezig waren want die hadden allemaal het boekje “De Verrekijker” bij zich. Zo zie je maar dat ook de gemiddelde GAC’er zeer geletterd is. Dat je met dit boekenweekgeschenk precies op die dag gratis mocht reizen, was een leuk toeval. Iedereen had goed naar Astrid van Haaften geluisterd om het zwarte Spieren voor Spieren City Run shirt aan te trekken. Zo konden we goede reclame maken voor onze eigen trots op 21 april a.s.
Eenmaal aangekomen op Zandvoort werden we verwelkomd door een striemende oostenwind kracht 7 met een gevoelstemperatuur van -15 C. Maar we lieten ons niet tegenhouden door dit verkoelende briesje. De strakke vlaggen hingen er vrolijk bij en het zonnetje scheen, wat wil een mens nog meer. Je zou haast vergeten dat er ook nog hard gelopen moet worden, althans moet…… Laten we wel wezen, het was vrije wil om mee te doen.
Het eerst waren de dames aan de beurt met de 5 km Ladies Run. In het startvak werd een warming up gegeven die gelukkig continue doorging zodat we in de pitstraat niet afkoelden. Na het startschot schuifel je langzaam maar zeker naar de startlijn. Op het racecircuit kun je lekker je eigen tempo opzoeken en bij elke bocht word je opgevrolijkt door muziek. Met de wind in de rug kon het warm aanvoelen maar zodra je een bocht door was, kreeg je de volle mep van de koude oostenwind in je gezicht. En een gratis scrubbehandeling vanwege het zand wat werd meegeblazen. We hebben er allemaal perzikzachte wangetjes aan overgehouden.
Voor de 5 km lopers was het circuit voldoende, de 12 km lopers verlieten het circuit en gingen richting strand. Het was zo te zien nog net geen vloed, er was nog een smalle strook hard zand. Fascinerend om dat lint harlopers van de boulevard het strand op te zien gaan. En aan dit lint kleurige lopers leek geen einde te komen. Ondanks de kou waren er toch nog enkele toeschouwers op het strand. Een enkeling had de hond meegenomen. Eén hond had kennelijk genoeg van het wachten, hij tilde zijn poot op om de been van zijn baasje als vervangende boom te gebruiken. Stil protest?
Terwijl o.a. Paul Maas zich over het strand ploegde, zaten de 5 km lopers al heerlijk aan een hapje en drankje bij Club Nautique, het eindpunt van de Strandloop van 7 april a.s. Konden we daar even mee kennismaken. De koffie en thee smaakte zo goed dat we helaas te laat ware om Paul op het strand in actie te zien. Na een onvervalste hap “haute friture” gingen we weer terug richting station om weer naar huis te gaan.
Al met al een zeer geslaagde dag, een bizarre ervaring om eind maart met deze temperaturen en koude wind te lopen. Naar mijn mening hadden de vrijwilligers en de toeschouwers het nog het zwaarst. En nu: op naar warmer weer!
Christa Prins