Mooi Engels gezegde: “Old soldiers never die”. Vertaald naar GAC én 2012: “Ouwe marathonners blijven rennen.” Hoe ouder hoe gekker kan je ook zeggen, want zelfs als het lichaam tegenstribbelt blijven ze het proberen, die endorfineverslaafde duurlopers.
Neem Krijn Griffioen (klik hierboven op Hardlopen en daarna klik je op Marathon en langer – dan zie je de getergde kop van duurloper Krijn). Geen blessure kan hem stoppen, en leeftijd daar lacht hij om. Een andere loopgek: Paul van der Zande, ook geen twintig meer. Paar jaar geleden vrijwel gestopt met rennen na de diagnose rheuma, maar nu klaar voor de start van de Halve van Amsterdam. Succes Paul! Gaat dat een beetje redelijk dan voorspel ik dat hij in 2013 weer aan de 42 km begint.
Mijn eigen laatste twee marathons waren geen succes. Twee keer niet gestart: achillespees en griep. Maar het blijft knagen en wat er ook gebeurt en hoe moeizaam het ook gaat, in je hoofd weet je zeker dat er een volgende komt. Want eens een marathonner is altijd een marathonner.
Bij mij begonnen in 1976 – ja jongelui opa is van diep in de vorige eeuw. Ik was een straffe roker en had op vakantie in Griekenland meer ouzo’s op dan goed is voor een sporter. Maar ik sportte toen ook niet. En toch: toen ik langs het klassieke plaatsje Marathon kwam kon ik het niet laten. Rennend op de foto – daar sloeg het virus toe.
Joost Huijsing