Bijzonder, onwerkelijk, fantastisch, leven in een roes. Roparun is onbeschrijfelijk, die moet je beleven.
Je hoort, leest, kijkt filmpjes. Maar wat moet je in het echt verwachten? Hoe zal het gaan?
We zorgen dat we uitgerust aan de start staan door vrijdagmorgen naar Parijs te gaan. Onderweg zie je andere teams rijden, we zijn niet de enige. Het geeft een gevoel van saamhorigheid. 's Avonds gaan we met de metro naar het centrum. Genietend van Parijs lopen we via een toeristische route naar een restaurant. We blijven niet hangen in Parijs, want we moeten op tijd naar bed!
Zaterdagmorgen naar het startterrein. Dan wordt duidelijk wat een enorme organisatie de Roparun is. Een groot terrein waar vele teams bivakkeren met hun hele hebben en houden, van personenauto's tot harmonicabus en vrachtwagens. Sommige teams hebben een foto van hun (overleden) dierbare op de bus of t-shirt. Het laat je weer even stilstaan bij het doel van de Roparun. Vrijwilligers van de organisatie zijn ontelbaar. Ambassadeur Nelli Cooman staat breed glimlachend in de stand van de aanmeldingen en gadgets. Leuk om haar te zien. We verkennen het terrein waarbij een foto onder de start niet ontbreekt.
Team 1 maakt zich klaar bij de campers, de spanning stijgt. Om 12 uur eten we met elkaar in de grote tent de pastamaaltijd. De maaltijd wordt verzorgd door de Roparun, alle teams kunnen van te voren bonnen bestellen. Grote witte letters op een dijk die 'Roparun 2015' vormen, zijn de ideale plek voor teamfoto's. Soepel lossen de teams zich af en worden foto's van elkaars team gemaakt.
De start van de allereerste teams is een ontroerend moment. Wat maakt de organisatie een feestje van elke start. Dan zijn wij eindelijk aan de beurt. Zingend en swingend wachten we ons startmoment af. 14:32 uur klinkt het 'GO'. Team 1 is op pad: 1 loper, 1 fietser voor de loper (navigator), 1 fietser achter de loper (veiligheid) en drie lopers op de fiets. Het eerste stuk is RunBikeRun. Dat zijn stukken op de route waar het lopersbusje niet mag rijden. De lopers gaan dan op de fiets mee zodat het wisselen om de 1,5 km gewoon door kan gaan. Zodra het lopersbusje aan mag sluiten gaan de drie andere lopers (en fietsen) in de bus. De chauffeur en navigator zitten voor in de bus.
De rest van het NOS-team gaat naar de bivakplaats. Alles opruimen en inladen en op naar de eerste teamwisselplek. 10 km voor de wissel wordt het basiskamp gebeld. We maken ons als team 2 klaar, hebben er zin in eindelijk van start te gaan. 2 km voor de wissel wordt er weer gebeld en gaan we naar de wisselplek……..en daar komen ze! Aftikken en hop, team 2 is gestart! Kippenvel!
En dan kom je in de roes: op pad met om de (ongeveer) 1,5 km loperwissel, teamwissel, basiskamp, teamwissel, op pad etc.. Rust is het belangrijkste op het basiskamp. Wanneer het uitkomt even opfrissen met vochtige doekjes, eten, massage, vooral slapen en rusten. Na de teamwissel pakt het basisteam alles in campers en bus, op naar het volgende basiskamp.
Het steeds weer opwachten van de loper voor de loperwissels doen we het liefst swingend met een lekkere beat om de spieren soepel te houden. Zo moedigen we ook de vele teams aan die voorbij komen. 's Nachts een gedempte beat, want wat kan het stil zijn. Muziek blijkt een basis om vol te houden. Elkaar aanmoedigen, vele high fives en volop humor maken het feest compleet.
De catering is echt geweldig, toegespitst op verantwoord eten en drinken voor lopers. Een prima combi, Sodexo en Miriam van Reijen. Ik ben geen gram afgevallen, haha!
Bij de grens tussen Frankrijk en België nekt een stoeprand de enkel van een loper van team 1. De laatste 10 km neemt team 2 het over want het wordt echt te zwaar voor de resterende 3 lopers. Dankzij de fysiotherapeuten heeft de geblesseerde de volgende shift weer mee kunnen doen! Dan merk je dat je met 22 man 1 team bent met 1 doel: de finish met zijn allen!
Lopen door schitterende glooiende landschappen. En dan de feesten onderweg, vooral in België en Nederland! Je loopt onder de mooiste erebogen door. Wandelaars en fietsers klappen, supporters delen snoep, fruit en groente uit. In een dorpje (vraag me niet meer welk) mag ik op het podium de burgemeester een hand geven. Mijn laatste meters loop ik door een hele mooie erehaag. Wat een fantastische persoonlijke finish!
Maandag, de laatste loopdag, ben ik jarig. Om 2 uur ’s nachts word ik toegezongen, bij de teamwissel weer gezang. Er is chocoladetaart met banaan van de cateraars en tenslotte de finish waar mijn Martin mij opwacht.
Als team 2 hebben we ongeveer 265 km gelopen: zaterdag van 18:30-23:45, zondag van 6:00-11:00 en 15:30-22:30, maandag van 3:30-8:30 en 13:15-16:25. De tijden weet ik niet exact meer, pin me er niet op vast.
Het was een geweldige ervaring die ik niet had willen missen. Extra bijzonder maakte het dat ik het allemaal mocht beleven met broer Ronald, medeorganisator van het NOS-team en camperchauffeur. Fijn dat ik met het NOS-team mee mocht. Het opruimen en schoonmaken op dinsdag was een mooie afsluiting op de day-after.
En dan kom je thuis en zie je dat mensen via jou geld gedoneerd hebben voor dit fantastische goede doel. Dan, kan ik alleen nog maar stil zijn, (na)genieten en ontwaken uit de roes.
Warme groet van Esther
PS. De foto's en video's op www.roparun.nl, www.facebook.com/NOSRoparunTeam, www.nosroparunteam.nl vertellen ook het verhaal van de Roparun.