Skip to content

Anticiperen. Dat betekent dat je vooruit denkt en rekening met de daaruit volgende verwachting houdt. Zoals toen Louis van Gaal bij het afgelopen WK (voetbal!) een gouden keeperswissel toepaste en de penaltyserie tegen Costa Rica met overmacht gewonnen werd, of toen Dafne Schippers besloot te sprinten (en dubbel kampioen te worden) op het EK atletiek in plaats van een inferieur onderdeel als de meerkamp te doen. Of zoals toen een echte visionair, de moderne Da Vinci, besloot het jaarlijkse CD-kamp in de zomer te plannen.

Want jawel, na jaren van toeven in de Siberische kou op kampen, waarbij onderkoeling aan de orde van de dag was en er per persoon gemiddeld onder vier dekens geslapen werd, vond het kamp dit jaar plaats in augustus; in voorgaande jaren was dat november. Het vooruitzicht van tropische temperaturen en uitgestrekte witte zandstranden waar de zon zo helder in weerkaatst dat je netvlies net niet wordt weggebrand was te verleidelijk voor velen, en een groep van meer dan 70 kinderen (waaronder een tiental B-junioren) en 15 man (en vrouw) begeleiding stond op 29 augustus dan ook klaar om Esbeek te veroveren.

Esbeek, zit je nu plaatsnamen te verzinnen? Nee, het bestaat echt, Esbeek. Esbeek is een nietig dorpje in Brabant. Het Loosdrecht van Brabant dus, zeg maar. Er wordt nog met paard en wagen gereden, betaald met de gulden, en melk wordt er in glazen flessen aan de deur bezorgd. Op luttele kilometers van deze nederzetting bevond het kamphuis zich, met op een royale steenworp afstand de Belgische grens.

Na een autoreis van een paar uur werd de kamplocatie bereikt, en al snel kon het eerste spel beginnen. Het thema dit kamp was ‘jongens tegen de meisjes’, wat ingeleid werd met een spel Levend Stratego. Nadat dit, uiteraard, door de jongens gewonnen werd, was er voor de liefhebbers nog een nachtexcursie. Terwijl de achterblijvers het kampvuur zo hoog opstookten dat we rooksignalen (een gangbare vorm van communicatie in Esbeek) naar de Britten konden sturen, ging een aantal man leiding met een groep kinderen op pad om de omliggende wildernis te ontdekken. Deze Brabantse safari was een ware ontdekkingsreis, waarbij koeien op de golfbaan ontdekt werden en er een langharig Loch Ness-monster uit de meren kwam lopen, wat later een begeleider bleek te zijn. Na deze nacht vol avonturen was het bedtijd, en ging iedereen netjes en stil slapen.

Ha, niets is minder waar. Er is natuurlijk niets stoerder dan de hele nacht opblijven, dus werd er een nacht lang muziek gemaakt, vuur gemaakt, en moeheid ontkent; een enkeling bleek intelligent en ging wel slapen. De volgende ochtend zat iedereen uitgerust en energiek aan het ontbijt, om vervolgens met frisse tegenzin te gaan trainen. Na de training, wat van modderstampen tot polsstokslootspringen ging, was het al gauw tijd om richting het zwembad te vertrekken. 

Tegen de verwachting in bleek het zwembad niet een sloot van de plaatselijke boer te zijn, maar was het een heus zwemparadijs. Met meer dan veertig glijbanen, verschillende baden en een aquarium vol dolfijnen was het een groot waterfestijn, waarbij vooral de leiding helemaal los ging op de glijbanen. Teruggekomen op de kamplocatie kwam er een Belgisch tintje aanrijden: chef-kok François met de frietkar, die al een aantal dagen onderweg was vanuit Wallonië. Friet is dat spul wat we boven de rivieren patat noemen, en na dit culinaire hoogstandje konden de voorbereidingen voor het avondspel beginnen.

Het avondspel was een casinoavond waarbij blackjack, poker, weerwolven, dobbelen en roulette gespeeld werd. Toekomstige gokverslavingen werden in de hand gewerkt, duizenden fictieve euro’s vlogen over de tafels, en bijna iedereen deed enthousiast mee. Er werd door de echte diehards tot de dagwisseling doorgespeeld, waarna het de beurt was aan onze jarige Susan om de jackpot op te halen: een taart met haar eigen gezicht er op. Het was een surprise party georganiseerd door haar vriendinnen, waarbij ze luid toegezongen werd. Het valse gezang leidde ertoe dat de honden van de buren in janken uitbarstten, maar dat mocht de pret niet drukken op dit wilde feest: taart werd verslonden, frisdrank werd gedronken en tot in de late uurtjes ging het feestgedruis door. Uiteindelijk anticipeerde iedereen op de volgende dag, en werd er daadwerkelijk geslapen.

De volgende dag begon met één van de leukste activiteiten van het kamp: opruimen en inpakken. Er werd gepassioneerd opgeruimd, enthousiast ingepakt, en daarna kon de veldmeerkamp beginnen. Verschillende ‘onderdelen’, van water dragen tot bamboewerpen tot doelschieten werden gedaan, waarna het lunchtijd was. Na de lunch was het tijd voor het tweede hoogtepuntje van de dag: schoonmaken.

Als afsluiter was er de estafette, waar een ei als stokje diende en de hindernissen varieerden van sloot tot net waar onderdoor getijgerd moest worden, en van horde tot hond die af en toe besloot deelnemers aan te randen. De eerste ouders kwamen ondertussen al binnendruppelen na hun lange weekend welverdiende rust thuis, en de totaaluitslag waarin totaal niet door de leiding gemanipuleerd is werd bekendgemaakt: een gelijkspel tussen de jongens en meiden!

Zo kwam er een einde aan een zomers CD-kamp, waar alleen het zomerse gedeelte ontbrak. Dit was het eerste CD-kamp waar B-junioren mee mochten, we zijn dus met een groep op pad gegaan waar de jongsten net aan zindelijk zijn en de oudsten bijna auto mogen rijden. De groepssamenstelling bleek echter een succes, wat het kamp tot een zeer gezellig weekend maakte.

Lieve deelnemers en begeleiders, ik heb van jullie genoten.

Dirk-Jan Graat
foto’s: Sander Duikersloot

Back To Top