Skip to content

Deel 3  (deel 1) (deel 2)

Om te bepalen wie tegen wie in de series loopt wordt ook bij een NK Junioren gebruikgemaakt van het zogeheten zigzagsysteem. Ik ga het niet uitleggen maar het komt erop neer dat de topfavorieten elkaar niet in de series tegenkomen en elkaar dus niet vroegtijdig kunnen uitschakelen. De top 5 loopt niet tegen elkaar en de langzaamsten lopen altijd tegen de snelsten. In de serie van Kato bijvoorbeeld zat er 0,8 tussen de nummer 1 en de nummer 8; dat is best veel als je weet dat het in de finale om honderdsten gaat. In de serie van Minke zat er zelfs een hele seconde tussen. Niet echt gezellig voor die laatste.

Logischer is natuurlijk om te zeggen: hoe we de series ook indelen, de 24 snelste tijden uit de series gaan door naar de halve finale en de 8 snelsten daarvan naar de finale, want daar komt het uiteindelijk toch op neer. Bij de Trackmeetings in Utrecht doen ze de serie-indeling op tijd en loop je altijd in een serie met atleten die aan je gewaagd zijn. Leuk voor het publiek en de atleet kan vaak net even iets meer geven om de concurrent te verslaan.

Op een NK lopen de snelste atleten binnen 4 uur drie keer de 60 meter. Ben je top, dan kan je in de series uitbollen, je gaat toch wel door naar de semi-finale. In de semi’s moet je even blijven opletten maar je hoeft niet tot het gaatje, de eerste 2 per serie gaan automatisch door, aangevuld met de 2 tijdsnelsten. Pas in de finale, waar het er echt om gaat, ga je volle bak. Dat is de theorie. Bij de senioren outdoor op de 100 meter is de theorie solide, je wil je energie sparen. Van een 60 meter bij de junioren ben je zo hersteld. De warming up ervoor is vermoeiender.

Bij de BiCz doen we niet aan uitbollen. Niet op training dus waarom wel op het NK?
Kato is als 5e geplaatst en de opdracht voor de series is simpel: ongeacht tegen wie je loopt, loop een pr, dan volgt de rest vanzelf. Je weet immers nooit wat er verder op de dag gebeurt (zie ook Tjeempig, deel 1). Je bent nog fris en fruitig in de series en dan is het clubrecord vast binnen.
Oké, stop. Rewind. “…loop een pr…” Dat klinkt een beetje arrogant als je het zo leest en dat is niet de bedoeling. Kato loopt het lekkerst als ze een haalbaar doel voor ogen heeft en op training was al duidelijk dat ze sterk is.

Bij de meisjes B gaat het vandaag, net als bij de 60 horde morgen, om het brons. N’ketia Seedo is onverslaanbaar. N’ketia is C junior en staat 2e op de Europese ranglijst onder 20 jaar met een tijd van 7,35. Freakishly outlandish. Zilver wordt voor Minke Bisschops die het hele seizoen zo rond de 7,6 loopt. Maar je weet immers nooit…
In de 2e serie slaat het noodlot toe voor N’ketia. Er is geen reden. Ze hoeft alleen uit haar startblok te stappen, naar de finish te joggen en ze zou zich geplaatst hebben voor de semi’s. Maar ze is jong, ze is gretig en ze is, op haar eerste echte NK, misschien wel doodzenuwachtig. En te vroeg weg.
Het geroezemoes uit de hal sijpelt door naar de callroom: N’ketia ligt eruit. De strijd is om zilver.
Geprikkeld loopt Kato in de volgende serie naar de tweede tijd van de dag en een clubrecord: 7,86.
Rustig blijven nu. Finale halen zit wel goed, maar Sarah zit maar 3 honderdsten achter je, met daarachter een enorme troep hongerige wolvinnen, en de halve finales zitten er nog tussen. 
Puur op eergevoel verslaat Kato na een veilige start Kadidga in de halve, 7,91 om 7,92, en ze gaat met de 4e tijd door naar de finale.

Ik weet niet waar ik was toen Martin L. King werd vermoord. Ik weet wel waar ik was op zaterdag 10 februari 2018 om 18.20 uur precies: ijsberend langs de hoofdtribune van de Omnisporthal in Apeldoorn.  De 60 meter is een simpel onderdeel, het kan maar op 3 punten fout gaan: de start, de finish en het stuk ertussen. Maar het gaat niet fout. De start niet, het middenstuk niet en zeker de finish niet. In beastmode, met Nienke als haas, stuift Kato naar -wat later zal blijken- de enige GAC medaille van het weekend: Zilver in 7,87.
Er komt maar 1 woord in me op: Tjeempig.

Stéphane
Op de foto Minke 1, Kato 2, Sarah 3.
 

Epiloog
Zoals eerder gememoreerd was het NK AB junioren 2018 voor de GAC zeer succesvol met een recordaantal van 22 deelnemers op 34 onderdelen in 10 verschillende disciplines en met 15 Top 10 klasseringen en een zilveren plak. Zo succesvol zelfs dat er nu op hoog niveau bij de GAC overwogen wordt om de deelname aan het NK Junioren in het vervolg niet meer te vergoeden: het wordt te duur. Een mooier compliment kan je ons, atleten en trainers, niet maken.
En dat geld? Ach, we gaan toch wel.

Dit weekend alweer. Op naar het NK Senioren; ook in Apeldoorn.

Back To Top