Terwijl in Emmeloord de atleten zich bezig houden met het NK, vertrekken onze atleten naar Almere voor hun grote wedstrijd van het jaar. Jaarlijks vindt de onderlinge wedstrijd plaats voor de G atletiek, bij ons bekend als A-atletiek. Dit jaar had een aantal verenigingen zich afgemeld, dus bleven alleen GAC en de thuisclub Almere '81 over.
De dag begin met een warm welkom en een weerzien van atleten en trainers. De sfeer was direct warm en ontspannen. Hoewel…enkele atleten toonden zeker wel tekenen van gespannenheid. Een wedstrijd is sowieso spannend en als dat dan ook nog een is met andere atleten op een andere baan is dat nog een tandje erger.
De dag begon met een 100m. Daar werden de eerste zenuwen eruit gelopen. Er waren mooie series te zien met atleten die aan elkaar gewaagd waren. Na een korte pauze konden de meisjes/dames gaan verspringen en de jongens/heren kogelstoten. Bij het verspringen begon de 'strijd' tussen Emilia en Eva zichtbaar te worden. Noraly deed wat ze altijd doet; rustig haar eigen weg volgen. En hoe, de sprongen worden steeds beter. Dus ook als je bijna 24 jaar bent, gaat de stijgende lijn door. Dat liet ze ook zien bij het kogelstoten. Emilia liet het bij het kogelstoten niet op zich zitten dat Eva steeds dichter bij kwam en haalde uit met een mooie stoot boven de 5 meter.
Bij de heren ging het ondertussen ook prima. Charles liet even zijn spierballen zien en versloeg het hele veld met een stoot van 9,85 m bij kogel. Daarmee legde hij de basis voor een mooie tweede plek op de meerkamp.
Thomas had deze wedstrijd flink concurrentie, dus moest hard strijden. Dat deed hij op alle onderdelen heel goed. Hij heeft goed gelopen, gesprongen en gestoten. De trainingen van Max en Sam hebben hem goed gedaan.
Luuk was ondertussen ook zeer goed bezig. Alle onderdelen deed hij serieus en met veel plezier. Jammer was dat hij in een heel sterke categorie zat met veel atleten en viel daardoor net buiten de medailles. Na de teleurstelling kon hij zich snel herpakken. Als daar medailles voor uitgedeeld zouden worden, had hij 'm gekregen.
Onze benjamin John Pablo ging naar huis met een nek vol medailles. Wat heeft hij met veel plezier veel laten zien. Pas een paar maanden is hij bij de groep en hij doet mee alsof het niet anders gewend is. De 200 meter gingen fluitend, 100 meter was eigenlijk te kort voor hem. Bij het verspringen kan hij nu zelfs over zijn moeder heen springen en bij kogel laat hij ook veel moois zien. Hij is een meerkamper in de dop.
Na het harde werken was er limonade en wat lekkers terwijl we wachten op de prijsuitreiking. Iedereen kreeg een vaantje en voor de nummers 1,2 en 3 van de onderdelen én van de meerkamp waren er medailles. De wisselbeker voor de beste ploeg bleef in Almere. Volgend jaar nemen ze die mee als de wedstrijd bij ons is. Wij gaan een jaar heel hard trainen om de beker daarna in Hilversum te houden.