’Tranen liepen over mijn wangen, ik dacht meteen aan mijn donor’. Hartpatiënt Willem wint in zijn reservetijd goud op de Transplantatie Spelen
Medaillewinnaar Willem Heinis traint twee dagen na thuiskomst uit Australië alweer in Huizen op de atletiekbaan.© foto Studio Kastermans/Danielle van Coevorden
Susanne van Velzen
Gisteren om 20:30
HILVERSUM
De World Transplant Games in het Australische Perth zijn een groot succes geworden voor Hilversummer Willem Heinis (61). De discuswerper die al 24 jaar met een donorhart leeft won goud voor Nederland.
Het moment dat de gouden medaille om zijn nek gehangen wordt, kan Willem Heinis amper beschrijven. Zijn ogen vullen zich met tranen als hij terugdenkt aan de medailleceremonie in het atletiekstadion in Perth. „Ik sprong op het podium. Wat een ontlading was dat. Dat ik 24 jaar nadat ik mijn donorhart kreeg dit kan meemaken. Ongelooflijk toch”, zegt de sportman.
Amper twee dagen na terugkomst uit Australië, waar hij met het Nederlands team deelnam aan de World Transplant Games, staat de Hilversummer die lid is van atletiekclub GAC dinsdagochtend om negen uur alweer op de atletiekbaan. De jetlag zit nog in zijn lijf. „Zo meteen even een uitlooptraining doen”, grijnst Heinis.
(Tekst gaat door onder de foto)
De Hilversummer is super trots op de gouden medaille die hij in het Australische Perth in de wacht sleepte.© foto Studio Kastermans/Danielle van Coevorden
Vlag
In zijn tas zitten de discus, medaille en Nederlandse vlag die hij na de winst om zijn schouders had hangen. „Supertrots ben ik op mijn prestatie”, herhaalt hij een paar keer. Alsof hij het zelf amper kan geloven. Tijdens de tweejaarlijkse World Transplant Games strijden sporters met elkaar die een orgaantransplantatie hebben gehad.
Heinis kreeg in 1997 een hartinfarct op 35-jarige leeftijd. Twee jaar later was hij zo verzwakt dat alleen een harttransplantatie zijn leven kon redden. Inmiddels leeft hij al 24 jaar met zijn nieuwe hart. Sport is de rode draad in zijn leven.
Zes worpen
Vrijdag 21 april is een dag die hij nooit meer vergeet. Met zeven mannen strijdt hij in de leeftijdscategorie 60-69 jaar om de titel bij het discuswerpen. Een discipline waarin de Hilversummer op eerdere transplantatiespelen als hoogste prestatie zilver behaalde. De omstandigheden in Australië zijn ideaal voor Heinis. „Een graad of 33, ik hou van die warmte, het Spaanse klimaat. Heerlijk.”
(Tekst gaat door onder de foto)
Ruim 24 jaar na harttransplantatie komt de gouden droom van Willem Heinis uit.© foto Studio Kastermans/Danielle van Coevorden
„Ik had een doel voor ogen, mijn grote concurrent uit Zuid-Afrika Mark Agnew kloppen. In 2015 verloor ik van hem in Argentinië.” Geconcentreerd stapt Willem Heinis, die een pr heeft van 29 meter en 16 centimeter, vrijdag de kooi in. Zes worpen krijgen de deelnemers. „Mijn eerste worp deed ik uit stand. Als je slingert is het risico iets groter dat hij buiten de sector terecht komt.”
Herpakken
En wat hij nou juist wil voorkomen gebeurt. Hij werpt de discus vanuit stand naast de baan. „Wat gebeurt mij nou? Ik was helemaal ontstemd. Mijn concurrent gooide meteen 28 meter. Ik moest me echt herpakken. Mijn tweede worp deed ik weer uit stand en die was wel oké. Ik stond tweede achter Agnew.”
Worp drie, vier en vijf zijn rond de 26 meter. Niet voldoende voor goud. Heinis heeft nog een kans. Hij weet dat het er nu op aan komt. „Ik was vrij rustig. Zat onder de tent in de schaduw te kletsen met wat deelnemers en liep de kooi in voor mijn laatste worp. Ik heb me kwaad gemaakt. Mezelf toegesproken. Nu moet je het doen. Nu alles geven. En toen kwam die prachtige worp. 29,16 meter, exact mijn eerdere persoonlijk record. Ik was zo euforisch dat ik niet eens gekeken heb naar de laatste worp van Agnew. Ik hoorde ineens de Nederlandse sporters en supporters gillen en schreeuwen. Mark dacht misschien dat hij de prijs al in de tas had, maar Willempie had hem”, lacht de Hilversummer. Agnew blijft steken op 28,46 meter.
Donaties
„Ik rende naar de tribune, tranen liepen over mijn wangen. Meteen dacht ik aan mijn donor. En aan mijn overleden ouders. Dankzij hen had ik de financiële ruimte om deze reis te kunnen maken. Wat er dan gebeurt met je is niet te beschrijven. Ik knalde uit elkaar, een super gevoel. En ik was ook tegelijk verbaasd dat ik Mark bij zijn taas had. Ongelooflijk.” Heinis benadrukt dat ook de donaties van (oude) bekenden en soms volslagen onbekenden die hij ontving hem diep ontroerden.
(Tekst gaat door onder de foto)
Willem Heinis staat in Perth op het hoogste podium. Rechts naast hem met zilver zijn grote concurrent uit Zuid-Afrika Mark Agnew.© eigen foto
Als even later de gouden medaille om zijn nek gehangen wordt, dringt het tot Heinis door dat zijn missie geslaagd is. „Het Nederlandse team heeft het goed gedaan. We hebben ook medailles behaald met zwemmen, verspringen, wielrennen en de 100 en 200 meter hardlopen.”
Zijn gouden medaille ligt voorlopig thuis pontificaal op de eettafel. „Ik denk dat ik hem ga inlijsten samen met mijn shirt. Maar nu wil ik hem eerst aan iedereen laten zien. Over twee jaar zijn de spelen in Dresden. Daar kijk ik naar uit. Dan hoop ik er weer bij te zijn. Sporten is zo belangrijk voor mij. Het heeft mijn leven opgerekt.”
Bron: De Gooi en Eemlander