Voordat het cross seizoen voor de GAC mila groep van Siebe Turksma echt goed op toeren gaat komen, reizen Mirjam Koersen, Ruud Baaiman, Michiel Stiemer, Ivar Wierenga en ondergetekende (Ton Sweep) het laatste weekend van november af naar Schoorl. Vergezeld van een heuse begeleider, kok en een trainer met een functional movement measurement device. Op het programma staan 5 trainingen in 48 uur. Een verkenningsloop op vrijdagmiddag en zand en duur op de twee volgende dagen. Een weekend in runners paradise met onbekende paden en…..wat is de kans….. circa 15 bekende overburen in de vorm van het Löschner Running Team… Is het toeval of heeft Siebe er alles aan gedaan om zijn atleten zich thuis te laten voelen in Schoorl?
Op zaterdagochtend blijkt dat ook voor door de wol geverfde trainers en atleten het niet altijd makkelijk is om elkaar op de voorafgesproken plek, een zandkuil langs de weg, te treffen. De ene zandkuil is de andere niet, maar ze lijken allemaal op elkaar. Als, op zoek naar de trainer en de juiste kuil maar zonder resultaat, de nodige extra kilometers zijn gemaakt, wordt besloten in de geest van de verloren trainer hard door het zand omhoog te gaan. Met een middagtraining voor de boeg lijkt 10x omhoog meer dan voldoende en keren we terug naar huis en de inmiddels gesignaleerde trainer. Na rust en eten en rust wordt gekozen voor de 10K lange blauwe wandelroute die zich kenmerkt door wederom veel zand en heuveltjes, met elkaar verbonden door bochtige heidepaadjes. Met de kilometer groeit de verbazing over het strakke tempo en daarmee het respect voor de beste crosser in ons midden, meer specifiek een cross-ster, goed voor zilver op het NK afgelopen jaar. Hoe vurig het ook wordt gewenst, Mirjam houdt niet in en drie mannen hopen dat ze het juiste pad gevolgd zijn, dat de blauwe route ook echt ophoudt na 10 kilometer. Gelukkig… op de meter nauwkeurig.
Afgebeulde lijven, zeker de wat langer gerijpte, vragen om goede verzorging. Het hardloperskookboek zorgt voor functioneel eten dat ook lekker is, Ivar Wieringa zorgt voor lekker eten dat ongetwijfeld ook functioneel is. Van functioneel eten rollen we direct door naar functioneel bewegen, een jury sport met een onvermurwbaar jurylid waarbij de deelnemers worden getest op souplesse en kracht. Souplesse en kracht zijn niet direct de eerste eigenschappen waar je aan denkt bij een mila atleet, maar in vergelijk met menig vergelijkingsgroep blijkt het nog helemaal niet zo erg gesteld. Veel zelfvertrouwen levert het niet op, wel heel leuke plaatjes.
Met de vermoeidheid nog prominent aanwezig, wordt zondagochtend unaniem ingestemd met het idee om de geplande klimduinchallenge (wie kan het vaakst de 51 meter hoge zandberg op en neer in 30 minuten) van het programma te halen en te vervangen voor een paslengte-test in het mulle zand. Uitslag: op de kortere stukken mul zand lijkt een langere pas effectiever, op langere stukken een kortere pas. Ander leerpunt: op dag 2 komt niemand meer fatsoenlijk een zandheuvel op.
Waar dit weekend succes in de cross tot doel heeft, heeft het crossseizoen tot doel succesvol te zijn op het NK 10Km dat ook in 2015 weer kort volgt op het crossseizoen én in Schoorl (re 17-18 januari NK cross, 8 februari NK 10km).
Na eiwitshakes, bananencake en rust werd het weekend afgesloten met een verkenning van het NK parcours. Geheel in lijn met de gebeurtenissen eerder dit jaar moest Ruud helaas na een paar kilometer afhaken vanwege achillespees problemen. Ook in de lijn van het afgelopen jaar wordt de training harder gelopen dan gepland, al was dit zeker niet in lijn met de verwachting na afloop van de ochtend training.
Conclusie, we zijn best sterk, we zijn best flexibel, we zijn best snel en we zijn vooral best gezellig!
Ton Sweep