Is Énne ónnutte to-gt wel de moeite waard? Lang getwijfeld, maar na enthousiaste berichten meldden zich op 10 april twaalf GAC'ers in Groesbeek aan de start van deze tocht voor nordic walkers. Eerst een warming-up onder leiding van een enthousiaste jonge trainer van de organiserende vereniging. Ook de clubfotografe had ons al gauw in de gaten.
Het eerste deel van de tocht nordicten we vooral door bos met nog niet te steile heuvels. Met de pas erin kregen we het warm. Bij de eerste stop na zes kilometer gingen de jasjes dan ook uit. Daar stonden we in onze gele "Nordiccen meer dan walken"-shirts. De clubfotografe dook weer op en zette ons uitgebreid op de foto. GAC staat nu op een heel groot deel van de foto's op de website van NWV Groesbeek.
Voor de 20-km-nordiccers volgde nu het mooiste maar ook zwaarste deel van het parcours. Eerst de beroemde Zevenheuvelenweg oversteken en dan heuvel-op heuvel-af langs weilanden en bosranden. Veel tijd om van het uitzicht te genieten namen we niet, de clubtrein denderde voort.
Al gauw begonnen de mobieltjes te piepen: "Welkom in Duitsland", en na de volgende bocht: "Piep, piep. Welkom in Nederland". En een bocht verder weer: "Welkom in Duitsland".
Na acht kilometer waren we weer terug op de camping van de eerste stop. Nu hadden we wel koffie met appelgebak of een müeslibol verdiend. Lekker!
De laatste zes kilometer bleken ineens een makkie. Op smallere paden liepen we in een treintje achter elkaar en als we iemand inhaalden, zei de voorste: "Goedemorgen". Het antwoord laat zich raden: "Goedemorgen". Nummer twee ook: "Goedemorgen". "Goedemorgen." Nummer drie: "Goedemorgen. Er volgen er nog zeven". Verschrikte blik achterom. Een enkele van de ingehaalde nordiccers zei helemaal niets meer, een ander maakte zich ervan af met: "Goedemorgen, allemaal". En de rest bleef stug doorgroeten tot nummer tien meldde: "Goedemorgen. Ik ben de laatste".
Weer terug stortten we ons, sommigen nog met een rode kop, op de flesjes fris. We bedankten de organisatie, het was een hele mooie tocht. Hij was uitstekend gepijld en goed georganiseerd. De verschillende gps'en kwamen niet helemaal op twintig kilometer, waarschijnlijk doordat hoogteverschillen niet goed meegerekend worden. Pieter klokte 2 uur 53 minuten, exclusief pauzes. De hele groep was steeds bij elkaar gebleven, zonder dat we elkaar hoefden op te halen. We waren dan ook dik tevreden. (En de volgende dag: SPIERPIJN!)
Liene Malsch