Het begon met de bomen die langs het spoor gekapt werden. Naast de rails ontstond een brede kale strook. Begrijpelijk vanwege de veiligheid, maar niet zo fraai.
Vervolgens werd de waterzuivering bij Anna’s Hoeve verplaatst. Hierbij sneuvelden heel wat hoge populieren en andere bomen. Ook voor de aanleg van de wijk Anna’s Hoeve moesten honderden bomen het veld ruimen.
Tussendoor werden 1700 bomen op de Monnikenberg gekapt. Er komen er ooit 800 voor terug.
Voor de verbreding van de snelweg werden tienduizenden bomen omgezaagd. Daar komen er ook wel weer een paar voor terug.
Nu zijn ze op het ziekenhuisterrein bezig: ook een kaalslag.
Zo zijn er aan de oostkant van Hilversum tienduizenden misschien wel honderdduizend bomen verdwenen. Hier en daar komen er wel wat voor terug, maar dat zijn dan natuurlijk kleine boompjes en niet die oude reuzen die moesten wijken. Een deel van die kleine boompjes krijgt waarschijnlijk niet eens de kans om groot te worden, omdat de indeling van de wijk of de aanleg van de weg toch weer anders moet.
Bij al deze projecten kan je je met enige moeite nog voorstellen dat het nodig is om de bomen te kappen. Er moeten meer huizen gebouwd, het ziekenhuis moet uitbreiden, het spoor moet veiliger en hoe meer asfalt, hoe meer auto’s, dus moet er meer asfalt bij.
Het bomenkapvirus lijkt echter overgeslagen op de gezamenlijke natuurclubs. Ze hebben verzonnen dat de “natuur” in Nederland uitsluitend uit een parklandschap mag bestaan, dat zou namelijk een paar eeuwen geleden ook het geval geweest zijn. Als je verder teruggaat in de tijd, kom je in de ijstijd terecht, en toen was er zeker geen sprake van een parklandschap. Maar zo moet je kennelijk niet redeneren.
In een parklandschap staan nooit veel bomen bij elkaar op een groter oppervlak want dan zou het een bos zijn, daarom moeten overal bomen omgehakt worden. En aan naaldbomen hebben de natuurclubs sowieso een hekel, dus worden met name die bomen geveld. Over tien jaar komen ze erachter dat de dieren die juist in naaldbosjes leven, op de rode lijst staan en moeten er weer naaldbomen aangeplant worden. Zo blijf je bezig.
Een meneer uit Hollandsche Rading wist nog het grootschalig omhakken van bomen op de Zuid tegen te houden, maar hij is naar het buitenland vertrokken. Dat is waarschijnlijk de beste optie als je van echte natuur houdt.
Ondertussen worden er al een paar jaar stiekem kleinere percelen bomen geveld, juist in ons loopgebied. Al met al gaat ook dat om vele honderden bomen. Bosonderhoud is nodig, daar ben ik het mee eens. Maar het bos kan ook onderhouden worden zonder kaalslag, kijk bijvoorbeeld naar het Smithuyserbos. Daar verschenen twee jaar geleden grote zaagmachines, maar dat daar überhaupt wat bomen zijn weggehaald, valt nu niet meer te zien. Goed gedaan, dus.
Zo zitten we met enorme infrastructurele projecten waarvoor bomen sneuvelen en met natuurclubs die op grote schaal bomen omhakken. Binnenkort trainen we niet meer in het bos, maar in het park.
Om met Bloem te spreken: En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos ter grootte van een krant …
Moeten we daar dan niet zuinig op zijn?
Liene Malsch