Wat als..? Deze twee woorden spoken al een paar dagen door mijn hoofd. Wat als ik die atleet nou op dat onderdeel had gezet en deze atleet dan daar? Wat dan? Zouden we dan die 3 punten meer hebben gehaald? Die 3 punten, die ineens zo tastbaar werden. Zouden de dames senioren dan zijn gepromoveerd naar de 1ste divisie? Wat als..? Als ik er op terug kijk is er zeker een beetje teleurstelling aanwezig. Nog nooit kwamen we zo dichtbij om weer te promoveren naar de 1ste divisie. We zagen de hereniging met de mannen al helemaal voor ons. Maar toch overheerst de tevredenheid. Dat mag ook wel, want er zijn pracht prestaties geleverd! Heb je de tijd van Kato al gezien op de 100m? Er stond weliswaar te veel wind, maar het is zeker de moeite waard om even op te zoeken als je het gemist hebt! Ik was er even stil van. Ook Evelien liep een hele mooie tijd op een lastige 800m. De eerste 300m werd heel langzaam gelopen, maar ineens werd de versnelling ingezet. Gelukkig liet Evelien zich niet gek maken en liep ze gewoon haar eigen race. Het was echt een dag vol spanning en sensatie. Het klassement werd pas tijdens het laatste onderdeel beslist: de zweedse estafette. Drie ploegen die allemaal streden om het zelfde doel en maar één van die drie mocht zich aansluiten bij de promotiegroep. Taktieken werden besproken en er werden nog laatste aanmoedigende woorden ingefluisterd. Helaas voor ons liep Hellas Utrecht zo'n sterke estafette, dat het al gauw duidelijk werd dat zij er met de buit vandoor zouden gaan. Jammer, maar wát voelden wij ons als één team. Het groepsgevoel is enorm versterkt door deze wedstrijd en ik kijk er nu al naar uit wat het volgende seizoen ons gaat brengen. En voor komend seizoen durf ik het zeker hard op te zeggen: wij gaan jagen op promotie naar de 1ste divisie! Judith
