Skip to content
  • Blog

In het pinksterweekend hebben de GAC’ers Maaike Verweij, Michiel Vaessen en Richard Egberink in het NOS-team meegedaan aan de Roparun. Deze 530 kilometer lange loop gaat van Parijs naar Rotterdam en die hebben we non-stop in estafettevorm in ongeveer 50 uur afgelegd. Een Roparun-team bestaat naast 8 lopers uit 16 andere personen. Chauffeurs, fietsers, koks en masseurs. Het ontbreekt de lopers aan niets. De Roparun heeft als doel om geld op te halen voor mensen met kanker. Het motto van de Roparun is niet voor niets “Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer toegevoegd kunnen worden aan het leven.”

Meedoen vergt veel van de lopers en ook van de andere teamleden. Uiteraard de fysieke inspanning, iedere loper heeft bij aankomst in Rotterdam 65 – 70 loopkilometers op de teller staan. Maar ook de korte en onregelmatige powernaps in het lange weekend zorgen voor een sterk verstoord ritme. Sommigen slapen ook helemaal niet. Maar bijzonder is ook dat niemand hierbij zijn goede humeur verliest.
De Roparun van dit jaar kenmerkte zich door hoge temperaturen. Warmte, heuvels en vermoeidheid moeten dan overwonnen worden. Maar dat wordt meer dan goedgemaakt door veel enthousiast publiek onderweg en de inspanningen van vele honderden vrijwilligers en agenten. Dorpen als Zele, Ossendrecht en Oud-Beijerland maken van de Roparun doorkomst een compleet feest. Dat zijn echt kippenvel momenten, gedragen worden door het enthousiasme van de toeschouwers.
Veel deelnemers aan de Roparun doen mee met een bepaald persoon in hun gedachten. Zo ook ik. Je bent bezig met lopen, maar die persoon is onderweg op vele momenten wel bewust bij je. Zeker in mijn allerlaatste loopbeurt had ik het moeilijk daarmee. Je weet dat het er bijna opzit en dat je over 1000 …. 500 …. 200 … 50 … meter het stokje voor de allerlaatste keer gaat afgeven. Helemaal droog hield ik het niet die minuten.
Maar alle vermoeidheid was verdwenen bij de prachtig georganiseerde finish in de Rotterdamse binnenstad. Vele duizenden vrienden en familieleden stonden hun ‘held’ daar op te wachten. En dat het heerlijk terrasweer was hielp ook zeker mee bij het afpilsen met het NOS-team. En een team was het zeker. Veel gelachen onderweg en elkaar steeds weer opbeuren en steunen. Mooie ervaring met prachtige mensen!
Hoeveel wedstrijden en loopjes je ook hebt gedaan, de Roparun vergeet je nooit meer. De fysieke pijntjes en de vermoeidheid verdwijnen met een week. Maar de herinnering blijft….

Richard Egberink

Back To Top