Gisteren was het weer zover. Nog wel een clubgenoot die beweert dat nordic walking geen sport is. De aanwezigen, geen GAC’ers, protesteren heftig. En waarom dan niet? Je voorbewegen met behulp van dingen, dat is toch geen sport! Dus dan zijn schaatsen, langlaufen, roeien ook geen sporten?
Nou ja, maar sport doet iets met je conditie. Juist: bij een intervaltraining zit ik vaak op een hartslag van 90% van mijn theoretisch maximum en bij wedstrijdjes er zelfs wel overheen.
Wedstrijdje? Deze baanatleet had ons nog nooit bij de start van de clubloopjes gezien. Hij bond in.
Toch heeft hij wel een beetje gelijk. Nordic walken zoals de meeste mensen dat voor zich zien, heeft weinig met sport te maken. Oudere mensen die de stokken als ondersteuning gebruiken en wat door het bos schuifelen. Prima natuurlijk, anders kwamen ze misschien niet buiten.
Bij atletiekverenigingen wordt nordic walken als sportieve tak van sport aangeboden. Het ging er al gauw ‘nordiccen’ heten, en ter verduidelijking: nordiccen de sportieve variant van nordic walken.
Net als bij schaatsen, langlaufen en roeien moet je de techniek eerst leren. Bij GAC krijg je eerst twee ‘privé’-lessen. Dan weet je in theorie hoe het moet. Vervolgens duurt het gemiddeld een jaar (!) voor de theorie ingesleten is en je kan zien dat de stokken effectief worden gebruikt.
Langlaufers zijn hier in het voordeel: zij pakken de theorie sneller op. Maar ze moeten eerst ook een paar dingen afleren. Anderen leren het nooit. De valkuil is dat veel mensen denken dat ze het wel weten. Ze komen soms met bergwandelstokken aanzetten. Letten niet op bij de uitleg, kletsen de hele tijd bij het oefenen en raken geïrriteerd bij aanwijzingen van de trainer. Kortom: je moet dus echt iets nieuws willen leren en daar je best voor doen.
Wij kunnen al van verre zien of die mevrouw die daar met stokken loopt, ooit lessen heeft gehad. Zet ze de stokken rechtop voor zich neer en loopt ze met kleine of gewone stapjes, dan is het een nordic walkster. Loopt ze met grote stappen en prikt ze de stokken midden tussen haar voorste en haar achterste voet in, dan is het een nordicster.
Als ze voorbij is, kijken we naar het bospad. Staan daar sleepstreepjes, dan moet ze nog wat aan haar conditie doen. Zie je alleen putjes, ja, dan was het een goed getrainde en goed geoefende nordicster.
Vanaf nu weten clubgenoten dus dat er een verschil is tussen nordic walken en nordiccen en dat nordiccen wel degelijk een sport is waarvoor je eerst de techniek moet leren en waarmee je vervolgens aan je conditie kan werken.