Skip to content
  • Blog

In januari namen we afscheid van Pieter, geliefd nordic-trainer, en zijn vrouw Tonny. Hoog tijd om eens te kijken waar ze nu wonen. Eind juli trokken we met 16 nordiccers naar Diepenveen, bij Deventer.

Nou, ze zijn heel goed terechtgekomen. De meeste mensen gaan kleiner worden als de kinderen eenmaal het huis uit zijn. Zo niet Pieter en Tonny. Ze wonen nu in een prachtig groot huis met een geweldige tuin. Wat Pieter tegenwoordig doet, is wel duidelijk: weinig nordiccen, maar veel werken in de tuin.
We werden gastvrij onthaald met koffie en vlaai, maar al gauw moest er genordict worden. Pieter had een mooie tocht bedacht. Eerst een stukje door Diepenveen, zodat de buurt meteen wist wat nordiccen nu eigenlijk inhoudt.

Daarna nordicten we zo’n anderhalf uur langs weilanden, bosranden, een enkel maïsveld en velden die “teruggegeven zijn aan de natuur”. Twee reeën joegen elkaar achterna in een weiland, een donkere en een lichte. We zagen ook diverse paddenstoelen.
Opeens stonden we voor het stationnetje van De Eikelhof. Hier komen al lang geen treinen meer, maar het stationsgebouw was nog te herkennen. Iets verderop lag het restaurant waar we gingen lunchen.

Ook dit had Pieter perfect geregeld: zodra we buiten onder het afdak zaten, begon het te hozen.
We bestudeerden de kaart en vroegen ons een tijdlang af wat ‘lepelfrietjes’ zijn. Gelukkig legde iemand de link met de naam van het restaurant: De Lepelaar.

Terwijl we op onze pannenkoek of boltosti zaten te wachten, zat Pieter te stralen: blij om weer samen te zijn met zijn nordicmaatjes.
Gerd kocht een tangetje om teken te verwijderen. Pieter had de uitbaatster gesuggereerd om die te gaan verkopen, dus dat kwam goed uit. Het kwam zelfs heel goed uit, want even later bleek Martin een teek te hebben. Gerd leerde ons meteen hoe je teken verwijdert.

Hierna nordicten we via een andere, bijna even mooie route terug naar Diepenveen. In de tuin maakten we groepsfoto’s (de foto hierboven is van Marie-Louise). We dronken nog wat fris en zagen dat de bonte specht zich na enig aarzelen aan de pindakaas waagde.

Wat heb je toch weinig nodig voor een heerlijke dag: een groep nordiccers, een mooie route en een eenvoudige lunch!

Heel veel dank aan Pieter en Tonny en we komen zeker nog eens terug!

Liene Malsch

Back To Top